ორი დღის შემდეგ ვარქსენი მივიდა სასახლეში და მსახურებს უთხრა :
-დღეს მე, ჯოჯიკმა და მისმა ცოლმა პური უნდა ვჭამოთ, და ნურავის ნუ მისცემთ შემოსვლის უფლებას.

როცა მოსაღამოვდა, უხმეს ჯოჯიკის ცოლს და ინებეს პურის ჭამა როცა შუშანიკიც მოვიდა. მას ჭამას აიძულებდნენ, რადგან დღეების განმავლობაში არაფერი ეჭამა, მაგრამ პირთან არაფერი მიიკარა. ჯოჯიკის ცოლმა ჭიქით ღვინო მიართვა და აიძულებდა დაელია. წმინდა შუშანიკმა რისხვით უთხრა.
-როდის იყო აქამდე, რომ ქალებს და კაცებს ერტად ეჭამათ პური?!

ხელი გაიქნია, ჯოჯიკის ცოლს სახეში ჭიქა შეალეწა და ღვინო გადაისხა. მაშინ ვარქსენმა დაიწყო უჯერო გინება და ფეხს ურტყავდა შუშანიკს. აიღო ასტამი* და თავში ჩაარტყა, თვალი დაუსია, პირში მჯიღს სცემდა და თმებით ათრია. როგორც მძვინვარე მხეცი, ისე ყვიროდა და ცოფებს ყრიდა. ჯოჯიკმა მისი შეჩერება სცამდა, მაგრამ ვარქსენმა ისიც სცემა და კუბასტი მოაცალი. შუშანიკი მკვდარივით ეგდო ძირს, პიტიახში კი მთელ მის თვისტომს აგინებდა. ბრძანა მისთვის ბორკილები დაედოთ და საკანში ჩასვა.

როცა ოდნაც დაცხრა, მივიდა სპარსი კაცი მასთან და შუშანიკის შეწყალებას ევედრებოდა.  ვარქსენმა ბრძანა, შუშანიკისთვის ბორკილები მოეხსნათ და ოთახში გადაეყვანათ, რომელსაც ერთი მსახური დაიცავდა. არც მამაკაცს და არც ქალს მასთან შესვლის უფლება არ ჰქონდა. გამთენიისას მივიდა და მსახურს შუშანიკის ამბავი ჰკითხა, მან კი მოახსენა რომ შუშანიკი ვერ გადარჩებოდა.

მაშინ თვითონ შევიდა მის სანახავად და დიდად გაუკვირდა, როდესაც ამდენი წყლულები და სიმსივნე დაინახა. მსახურს უბრძანა, რომ მის სანახავად არავინ შეეშვა, ხოლო თვითონ სანადიროდ წავიდა.

და შემდგომად ორისა დღისა მოვიდა მგელი იგი ტაძრად და ჰრქუა მსახურთა თჳსთა: „ოდეს მე და ჯოჯიკ და ცოლმან მისმან ერთად პური ვჭამოთ, ხოლო სხუასა ნუ ვინ უფლიედ ჩუენ თანა შემოსლვად“. და რაჟამს შემწუხრდა, მოუწოდეს ცოლსა ჯოჯიკისსა და ინებეს ერთად პურისა ჭამაჲ, რაჲთამცა მოიყვანეს წმიდაჲ შუშანიკცა. და ვითარცა მოიწია ჟამი პურისაჲ, შევიდეს ჯოჯიკ და ცოლი მისი წინაშე წმიდისა შუშანიკისა, რაითამცა მასცა აჭამეს პური, რამეთუ ყოველნი იგი დღენი უზმასა გარდაევლინეს. და ვითარცა მეტად აიძულეს და ძლით წარიყვანეს ტაძრად, ხოლო გემოჲ არარაჲსაჲ იხილა. ხოლო ცოლმან ჯოჯიკისმან მიართუა ღჳნოჲ ჭიქითა და აიძულებდა მას, რაჲთამცა იგი ხოლო შესუა. ჰრქუა მას წმიდამან შუშანიკ რისხვით: „ოდეს ყოფილ არს აქამომდე, თუმცა მამათა და დედათა ერთად ეჭამა პური?!“ და განყარა ჴელი და ჭიქაჲ იგი პირსა შეალეწა და ღჳნოჲ იგი დაითხია.

მაშინ იყო უჯეროსა გინებად ვარსქენ და ფერჴითა თჳსითა დასთრგუნჳდა მას, და აღიღო ასტამი და უხეთქნა მას თავსა, და ჩაჰფლა, და თუალი ერთი დაუბუშტა. და მჯიღითა სცემდა პირსა მისსა უწყალოდ და თმითა მიმოითრევდა; ვითარცა მჴეცი მძჳნვარჱ, ყიოდა და იზახდა, ვითაცა ცოფი. მაშინ შუელად აღდგა ჯოჯიკ, ძმაჲ მისი, და იბრძოდეს, ვიდრემდის გუემა იგიცა, და თავსა მისსა მოხეთქა, და ჭირით, ვითარცა კრავი მგელსა, გამოუღო ჴელთა მისთა. და ვითარცა მკუდარი, იდვა წმიდაჲ შუშანიკ ქუეყანასა ზედა, და აგინებდა ვარსქენ თესლ-ტომსა მისსა და სახლისა მაოჴრებელად სახელ-სდებდა მას. და უბრძანა შეკრვაჲ მისი და ბორკილთა შესხმაჲ ფერჴთა მისთაჲ.

და ვითარცა მცირედ და-რე-სცხრა გულისწყრომისაგან, მოვიდა სპარსი იგი და მჴურვალედ ევედრებოდა მას, რაჲთამცა საკრველთა მათგან განეტევა წმიდაჲ შუშანიკ. და ვითარ ფრიად ევედრებოდა, ბრძანა განტევებაჲ მისი და სენაკსა ერთსა შეყვანებაჲ და კრძალულად დაცვაჲ მისი ერთითა მსახურითა, და რაჲთა სხუაჲ არა ვინ შევიდეს ხილვად მისა, - არცა მამაკაცი, არცა დედაკაცი.

http://inormal.ucoz.com/news/shushanikis_tsameba_mtliani_shinaarsi/2015-04-24-96

მთლიანი შინაარსი იხილეთ ლინკზე: